آنچه در ادامه می‌خوانید، گزارشی است از نشست «انجمن فرهنگی‌آموزشی ویرایش و درست‌نویسی» در نخستین سالگشت درگذشت استاد ابوالحسن نجفی. این نشست ۳بهمن۱۳۹۵ به‌میزبانی سرای اهل قلم و با همکاری مؤسسهٔ «ویراسـتاران» برگزار شد. نخستین سخنران نشست «یادکرد ابوالحسن نجفی در نخستین سالروز کوچش» آقای عبدالعلی عظیمی بودند. گزیدهٔ سخنان ایشان را از نظر بگذرانید:
۱. مشکل عبارت‌هایی مانند «در رابطه با» خودِ آن عبارت نیست؛ بلکه مشکل کلیشه‌‌بودن آن است.
۲. با ابوالحسن نجفی که آشنا شدم. هم‌سن من بود؛ ولی انگار هزار سال زندگی کرده بود.
۳. واژه‌هایی که فرهنگستان اول ساخته است، با وجود نوبودن، انگار هزار سال قدمت دارد.
۴. ضرورت نوشتن از زندگی می‌آید، از ادای دِین به زیبایی می‌آید. نویسنده دوست دارد چیزی به این گنجینه اضافه کند.
۵. آقای نجفی نویسندگانی را کشف می‌کرد و آثارشان را ترجمه می‌کرد که در خود فرانسه هنوز کشف نشده بودند.
۶. استاد نجفی شنوندهٔ بسیار خوبی بود و سؤال‌های بجا می‌پرسید.
۷. حافظهٔ استاد نجفی بسیار خوب بود. یکی‌دو بار از حافظهٔ آقای نجفی تعریف کردم. ایشان جواب دادند حافظهٔ من خطی است؛ ولی حافظهٔ گلشیری دوری و خلاق است.
۸. نجفی در «جُنگ اصفهان» باب بی‌رودربایستی حرف‌زدن و حتی تخطئه را بازگذاشت.
۹. آقای نجفی در انتشارات نیل، هم‌زمان با انتشارات فرانکلین ویرایش را آغاز کرد.
۱۰. یکی از ویژگی‌های فرهنگ فارسی عامیانه روشمندی آن است. ایشان گفت: «اگر من می‌خواستم زبان گفتار را معیار قرار بدهم، این فرهنگ هیچ‌وقت به سرانجام نمی‌رسید.»
بخش‌های دیگر گزارش نشست «یادکرد ابوالحسن نجفی در نخستین سالروز کوچش» را بخوانید:
بخش دوم: آثار ابوالحسن نجفی و ویراستاران جوان
بخش سوم: غلط ننویسیم؛ از چاپ نخست تا ویرایش دوم
بخش چهارم: عنوان «غلط ننویسیم» برای پسند بازار انتخاب شد
