مالکیت را به دو روش می‌توان بیان کرد:
- ضمیر ملکی (ضمیر شخصی متصل)، مانند: کتابمان؛
- اضافهٔ ملکی، مانند: کتابِ ما.
این دو روش، کارکرد زبانی یکسانی ندارند: در روش دوم، بر مالک تأکید بیشتری می‌شود. در پاراگراف زیر، روش دوم به کار گرفته شده و بر اثر آن، بر «ما» تأکیدی قوی شده است:
اگر فوراً و به‌شیوهٔ صحیح در برابر آن‌ها (شکستها) واکنش نشان دهیم، شکست‌های ما کوچک‌تر خواهد شد؛ اما اگر به‌روشی نادرست به آن واکنش نشان دهیم یا اصلاً نتوانیم هیچ واکنشی به آن نشان دهیم، شکستْ بزرگ‌تر شده و معمولاً به شکست دیگری منجر می‌شود. اگر شکست بعدی هم برای ما اتفاق بیفتد، شکستها بزرگ‌تر و بزرگ‌تر خواهد شد و همچون امواج طوفانی سهمگین بر سر ما خراب خواهد شد. هرچه تعداد شکستها بیشتر می‌شود، اعتمادبه‌نفس ما کمتر می‌شود.
وقتی در این کلام دقت می‌کنیم، می‌بینیم هیچ دلیلی برای تأکید بر «ما» وجود ندارد. نویسنده نمی‌خواهد بگوید اگر فوراً در برابر شکستها واکنش نشان دهیم، در مسابقهٔ میان ما و دیگران، شکست‌های «ما» کوچک‌تر خواهد شد و شکست‌های دیگران بزرگ‌تر؛ بلکه می‌خواهد قاعده‌ای عام بیان کند: نشان‌دادن واکنشِ فوری و درست، از آثار زیان‌بار هر شکستی می‌کاهد و آن را کوچک می‌کند و در این قاعده فرقی میان ما و دیگران نیست.
به نظر می‌رسد بهتر بود مترجم برای تمامی این ترکیب‌های ملکی، روش اول یعنی ضمیر ملکی چسبان را برمی‌گزید.
28 دیدگاه. دیدگاه خود را ثبت کنید
در ویرایش ترجمهٔ روان قرآن، یکی از روندهایی که در پیش گرفتیم، تبدیل ضمیرها و اسم اشاره‌های جدا به چسبان بود: «مجازات آن‌ها» را به «مجازاتشان» تغییر دادیم و «آن‌ها را می‌برند» را به «می‌برندشان». دامنهٔ این روند بسیار وسیع بود و در هر صفحه، دست‌کم یک بار مصداق می‌یافت. با این کار، متن هم روان‌تر می‌شد و هم گفتاری‌تر و صمیمی‌تر و هم کوتاه‌تر. این‌ها رویکردهای ما در این ترجمه بوده است. اگر وقت و حوصله یار بود، چند مثالِ جالب از این اقدام ذکر خواهم کرد.
سلام همکار گرامی،
ترجمه جدید شما از قرآن به روش پیام رسان را خواندم و بسیار عالی و روان بود. اما در مورد کارکرد تاکیدی ضمیرهای جدا موافق تر هستم به این دلیل که می توان روی آواهای صدا بیشتر کار کرد.
سلام، ببخشید نحوه نوشتن ضمایر ملکی مثل مان، تان و … به چه صورت است؟ نیم‌جدا یا چسبیده به کلمه؟
مثلا اینترنتمان یا اینترنتمان؟ توی مطالب می‌بینم که به هر دو شکل نوشتین، خواستم با دلیل بدونم کدوم توصیه میشه و چرا؟
ممنونم.
طبق دستورخط فرهنگستان: اینترنتمان.
virastaran.net/دستورخط
سلام
«مال منند» درسته یا «مال من‌اند»
مال من‌اند.
سلام وقت بخیر
در محاوره مقاله‌ام درسته یا مقالم؟!
دستور خط رسمی: مقاله‌ام
دستور خط شکسته: مقاله‌م
سلام، وقت به خیر.
ضمایر ملکی در خط شکسته با نیم‌فاصله نوشته میشن یا بدون فاصله؟
(اگر مختوم به “ه” و “ی” هم نباشن)
مثلاً کتابم یا کتابم؟
کتابم
سلام، وقت به‌خیر.
میشه لطفا بگید کدوم عبارت درسته؟
«این خونه خالمه»
یا
«این خونه خاله‌مه»
دومی
با سلام نوشتار های جمع به همراه ضمير به صورت است؟ مثلا نامه هایِ شان یا نامه هاشان ؟ یا نامه ها شان؟ کدام درست است؟
نامه‌هایشان
نامه‌هایم
نامه‌هایت
نگاه کنید به جدول ضمیرهای مِلکی
در کتابچهٔ دستور خط فارسی فرهنگستان
که برخطِ رایگانش در وب هست.
سلام وقت بخیر در محاوره کدوم درسته؟
بعدیت یا بعدیت؟
عیدیت یا عیدیت؟
دومی‌ها
باسلام
در اتصال ضمایر با کلمات غیر فارسی هم مانند کلمات فارسی برخورد میشه؟
برای مثال آنفلوش می‌شود آنفالو‌اش
بله.
آنفالواَش کن.
سلام
وقتی مصدر با ضمایر ملکی ترکیب میشن ام درسته یا م خالی؟
رفتن ام درسته یا رفتنم ؟
ردام کردید درسته یا ردم کردید؟
رفتنم، ردم.
نگاه کنید به جدول ضمیرهای مِلکی
در کتابچهٔ دستور خط فارسی فرهنگستان
که برخطِ رایگانش در وب هست.
سلام و وقت به خیر
سوال دیگه‌ای داشتم:
در زبان محاوره [در معنای “اونو بخونه”] باید بنویسیم “بخونتش” یا “بخونه‌تش” یا “بخونه‌ش”
بخونه‌تِش.
بخونتش درسته، نه بخونه‌تش!
چون بخواندش بوده و در محاوره حرف د به حرف ت تبدیل شده. بخوانده‌ش که نبوده، که به بخونه‌تش تبدیل شود. پس بخونتش درسته.
بخونتش
دلتنگ آدمیم که هنوز باهاش هم قدم نشدم
آدمیم، آدمی‌ام، آدمیم
کدومش درسته؟
آدمی‌ام
بِهِم، بهم یا به‌ام
اینم اگر بگید ممنون می شم
بهم، بهت، بهش