۱. یکی از نمونه‌های رایج گرته‌برداری از زبان عربی، آوردن «واو» یا «اما»ی استیناف (آغازین) در ابتدای جمله است. وجود واو یا اما در آغاز جمله‌های عربی با قالب و طبیعت زبان عرب هماهنگ است؛ اما در زبان فارسی هیچ ضرورتی ندارد.
۲. «آنگاه حکومت زمین از آنِ صالحان و مستضعفان از بندگان مؤمن خدا خواهد شد.»
گرته‌برداری از: «المستضعفین مِن عباد الله المؤمنین» (مِن بیانیه).
صحیح: بندگان مؤمن و مستضعف خدا.
۳. «این فطرتی است که خداوند انسان‌ها را بر آن آفریده است.»
گرته‌برداری از: «خَلَقَ الناسَ علیها».
صحیح: انسان‌ها را طبق آن آفریده است.
۴. «اظهارنظر در مسائل اسلامی تنها از خواص دانشوران و پژوهشگران دینی ساخته است.»
گرته‌برداری از: «خواصُّ العُلماء.»
صحیح: دانشوران خاص.
۵. «خداوند فقیهان شایسته را از سوی امامان معصوم منصوب به نصب عام کرده است.»
گرته‌برداری از: «نَصَبَهُم بالنصب العام.»
صحیح: به‌نحو عام منصوب کرده است.
۶. «…و آن نیز به‌منزلهٔ ردّ بر خدا است.»
گرته‌برداری از: «الردّ عَلَی الله.»
صحیح: ردّ خدا یا انکار خدا.
۷. «از سعادت مرد، داشتن فرزند شایسته است.»
گرته‌برداری از: «مِن سعادة المَرء».
صحیح: مایهٔ سعادت مرد یا یکی از نشانه‌های سعادت مرد… .
۸. «نویسنده دربارهٔ مسائل فوق، بر روایات بسیار دست یافته است.»
گرته‌برداری از: «حَصَل عَلَی الروایات.»
صحیح: به روایات بسیار دست یافته است.
۹. «امام از سؤال او چنین جواب داد… .»
گرته‌برداری از: «أجاب عنه.»
صحیح: به سؤال او جواب داد.
۱۰. «در پاسخ می‌گوییم به اینکه… .»
گرته‌برداری از: «نقُولُ بِأَن… .»
صحیح: می‌گوییم که… .
چکیده‌ای از: سید ابوالقاسم حسینی (ژرفا)، بر بال قلم، چ۲، نصایح، ۱۳۸۲، ص۱۱۸ و ۱۱۹.
