ناویراسته: خداوند مریم را دلداری داد و جویباری از آب گوارا پیش پایش جاری کرد و گفت اشاره کن به بالای سرت که درخت نخل خشکیده ای بود همین که اشاره کرد از بالای سر رطب تازه ای به او عنایت شد.
درنگ: خداوند مریم را دلداری داد و جویباری از آب گوارا پیش پایش جاری کرد و گفت اشاره کن به بالای سرت که درخت نخل خشکیده ای بود همین که اشاره کرد از بالای سر رطب تازه ای به او عنایت شد.
ویراسته: خداوند مریم را دلداری داد و جویباری از آب گوارا پیش پایش جاری کرد و گفت: «به درخت بالای سرت اشاره کن.» همین که مریم به نخل خشکیده بالای سرش اشاره کرد، از درخت، رطب‌های تازه‌ای بر سر او ریخت.
گزارش: در این جمله، شیوهٔ تخاطب مطابق هم نیست: «اشاره کن که… بود». اشکال دوم اینکه درخت نخل حشو است؛ زیرا نخل یعنی درخت خرما. «عنایت شد» هم تعبیری نخ‌نماشده است و برای طراوت‌بخشیدن به متن، بهتر است از واژه‌های کمتربه‌کاررفته استفاده شود.
1 دیدگاه. دیدگاه خود را ثبت کنید
خداوند مریم را دلداری داد و جویباری از آب گوارا پیش پایش جاری کرد و گفت : «به درخت نخل خشکیده بالای سرت نگاه کن» همین که مریم نخل خشکیده را نگاه کرد رطب های تازه ای بر سر او ریخت.
از دیدگاه من مفهوم اشاره کن کمی دور از درک عمومی مردم است و استفاده از منظور آن که میتواند نگاه کردن باشد بر افزایش کیفیت فهم متن می‌افزاید.