پسندها و آرزوهای سعدی، در بوستان بیش از دیگر آثار او جلوه‌گر است. به‌عبارت دیگر، سعدی مدینۀ فاضله‌ای را که می‌جسته، در بوستان تصویر کرده است. در این کتاب پُرمغز، از دنیای واقعی که آگنده است از زشتی و زیبایی، تاریکی و روشنی و بیشتر اسیر تباهی و شقاوت، کمتر سخن می‌رود؛ بلکه جهان بوستان، همه نیکی است و پاکی و دادگری و انسانیت؛ یعنی عالَم چنان‌که باید باشد […].
سعدی در تصویر این مدینۀ فاضله دائم از تجربه‌ها، سرگذشت‌ها و روایات گذشتگان یاد می‌کند. در نظر او، در ورای هرچیزی نکته‌ای نهفته است و عبرتی. هیچ موضوعی نیست که فکر روشن و تیزبین او را به تأمل برنینگیزد […].
گزیده‌ای از: مصلح‌بن‌عبدالله سعدی، در آرزوی خوبی و زیبایی؛ گزیدۀ بوستان سعدی، به‌انتخاب و به‌توضیح غلامحسین یوسفی، چ۱۰، تهران: سخن، ۱۳۸۵، ص۱۷.
