عبدالحسین آذرنگ (زادهٔ ۱۳۲۵ در کرمانشاه) نویسنده، پژوهشگر، آموزشگر و ویراستار است. پدرش غلامحسین آذرنگ (درگذشتهٔ ۱۳۷۰) نویسندهٔ چندین کتاب در علم حقوق بود و داستان‌هایی نیز در مطبوعات محلی کرمانشاه منتشر کرده بود. از او همچنین تألیفی ناتمام دربارهٔ تاریخ کرمانشاه به‌جای مانده است.منبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
آذرنگ تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در کرمانشاه گذراند و برای تکمیل تحصیلاتش، به دانشگاه شیراز رفت. ابتدا در رشتهٔ اقتصاد به تحصیل پرداخت؛ اما پس از مدتی، تحصیل در اقتصاد را رها کرد و رشتهٔ تاریخ را برگزید و در ۱۳۴۹ از دانشگاه اصفهان لیسانس تاریخ دریافت کرد. در این دوره، با نویسندگانی چون ابوالحسن نجفی و هوشنگ گلشیری و ضیاء موحد آشنا شد و ارتباط برقرار کرد. در سال ۱۳۵۴ از دانشگاه تهران کارشناسی‌ارشد علوم کتابداری و اطلاع‌رسانی دریافت کرد. او همچنین درس‌هایی از دورهٔ دکتری در انگلستان و ایران و نیز دوره‌هایی در نویسندگی خلاق نشر را در آمریکا گذراند. منبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
حوزهٔ اصلی تحقیقات آذرنگ مسائل نظری نشر و کتاب و رابطهٔ آن‌ها با مباحثی از علوم و ارتباطات، همچنین پژوهش‌های مرتبط با دانشنامه‌نگاری و نیز تاریخ معاصر ایران در قرن چهاردهم (۱۳۰۰ به‌بعد) است. منبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
بخشی از سوابق کاری
ـ ویراستیاری و ویراستاری در مؤسسهٔ فرانکلین (۱۳۵۱ تا ۱۳۵۵)؛
ـ عضو هیئت‌علمی در مؤسسهٔ تحقیقات و برنامه‌ریزی علمی و آموزشی (۱۳۵۵تا ۱۳۶۱)؛
ـ مشاور در مرکز اسناد فرهنگی آسیا (۱۳۵۴ تا ۱۳۵۸)؛
ـ عضو علمی دانشنامهٔ جهان اسلام (۱۳۶۳ تا ۱۳۸۱)؛
ـ مدیر بخش کتاب‌شناسی و بخش انتشارات دفتر پژوهش‌های فرهنگی (۱۳۶۶ تا ۱۳۷۰)؛
ـ مدرس مباحث تاریخ تمدن و تاریخ علم و نشر دانشگاه آزاد (۱۳۷۰تا ۱۳۸۱)؛
ـ مدرس مباحث نظری نشر و ویرایش ساختاری و محتوایی در مرکز نشر دانشگاهی، اتحادیهٔ ناشران و برخی مراکز دیگر (۱۳۷۸ تاکنون).منبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
تألیف‌ها
۱. آشنایی با چاپ و نشر، تهران: سمت، ۱۳۷۵؛
۲. تکنولوژی و بحران محیط‌زیست، تهران: امیرکبیر، ۱۳۶۴ (ترجمه و تألیف)؛
۳. چند بحث و نظر دربارهٔ تکنولوژی، تهران: دریا، ۱۳۶۹ (ترجمه و تألیف)؛
۴. شبکه برای انتقال دانش فنی‌وحرفه‌ای، تهران: دبیرخانهٔ شورای عالی هماهنگی آموزش فنی‌وحرفه‌ای کشور، ۱۳۶۳؛
۵. شمه‌ای از اطلاعات و ارتباطات، تهران: کتابداری، ۱۳۷۸ (ترجمه و تألیف)؛
۶. شمه‌ای از کتاب، کتابخانه و نشر کتاب، تهران: کتابدار، ۱۳۷۸؛
۷. فرهنگ اصطلاحات دکومانتاسیون، تهران: مؤسسهٔ تحقیقات و برنامه‌ریزی علمی و آموزشی، مرکز مدارک علمی، ۱۳۵۹؛
۸. گزارش اجمالی از وضعیت اطلاع‌رسانی در ایران، ۱۳۷۰؛
۹. استادان و نااستادانم، تهران: جهان کتاب، ۱۳۹۰.منبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
ترجمه‌ها
۱. اصطلاح‌نامهٔ علم اطلاع‌رسانی و دکومانتاسیون، ۱۳۵۷؛
۲. اصطلاح‌نامهٔ فرهنگ ارتباط و اطلاعات، گردآورنده جین آچسن، با همکاری عباس حری، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی، ۱۳۷۵؛
۳. اطلاعات و ارتباطات، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۷۱ (ترجمه و تألیف)؛
۴. انتقال تکنولوژی؛ راهبری برای خوداتکایی علمی و فنی کشورهای خاورمیانه، کاووس محنک، تهران: وزارت فرهنگ و اراد اسلامی، مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ، ۱۳۷۳؛
۵. تاریخ تمدن، از کهن‌ترین روزگار تا سدهٔ ما، هنری لوکاس، ج۱ و ۲، تهران: کیهان، ۱۳۶۶ و ۱۳۶۹؛
۶. تاریخچهٔ جغرافیا در تمدن اسلامی، احمد تشنر مقبول، با همکاری محمدحسن گنجی، تهران: بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی و مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۶۸؛
۷. تاریخ علم، ویلیام سیسیل دامپی‌یر، تهران: سمت، ۱۳۷۱؛
۸. تاریخ و فلسفهٔ علم، لویس ویلیام هانری هال، تهران: سروش، ۱۳۶۳؛
۹. راهنمای سازمان‌دهی و ادارهٔ اسناد و اطلاعات، ۱۳۶۶؛
۱۰. راهنمای نمایه‌سازی مدارک و گسترش اصطلاح‌نامهٔ توسعهٔ فرهنگی در کشورهای آسیا، با همکاری محمدحسین دانشی، تهران، ۱۳۵۶؛
۱۱. راهی نو در منطق، ویلفرید هاجز، تهران: اطلاعات، ۱۳۶۴؛
۱۲. شبکهٔ اطلاع‌رسانی در کشورهای اسلامی، اکمل‌الدین احسان اعمر و دیگران، با همکاری چند تن دیگر، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی، ۱۳۶۹؛
۱۳. مبانی و تاریخ فلسفهٔ غرب، وجینلد جان هالینگ دیل، تهران: کیهان، ۱۳۶۴.منبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
برگرفته از: تارنمای مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی و همشهری آن‌لاین.
گزیدهٔ امین ایران‌پور، ویراستار «ویراسـتاران».
ویراستار: سیدحمید حیدری‌ثانی heydarisani.ir
