امروز ۹شهریور۱۳۹۴ رئیس‌جمهوری از کتاب روزشمار وقایع تروریستی ایران رونمایی کرد. حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسن روحانی پیش از آغاز سخنان خود در دومین «کنگرۀ بین‌المللی هفده‌هزار شهید ترور» در سالن اجلاس سران، از جلد اول این کتاب رونمایی کرد. این کتاب گاه‌شمار وقایع تروریستی ایران از ابتدای پیروزی انقلاب تا امروز است. جلد اول این کتاب، وقایع ۲۲بهمن۱۳۵۷ تا پایان سال ۱۳۵۸ را در بر دارد و در ۴۲۴ صفحه منتشر شده است.
ویرایش و صفحه‌آرایی و نمایه‌سازی این اثر در مؤسسۀ «ویراسـتاران» انجام شده است و حاصل ماه‌ها تلاش سیدحمید حیدری‌ثانی و همکارانش در دفتر مشهد «ویراسـتاران» است.
5 دیدگاه. دیدگاه خود را ثبت کنید
این کار اقتخاری برای تشکیلات شما به حساب نمی اید . دنبال کارهای دیگر باشید که خربزه آب است……
سلام به گروه ویراستاران
مثل همیشه موفق
مثل همیشه درخشان
بردوام باشید
متاسفم.
نظر آقای سالمی را تایید می کنم :
این کار اقتخاری برای تشکیلات شما به حساب نمی اید . دنبال کارهای “خودتان” باشید که خربزه آب است …
و اضافه می کنم:
من برای حتی یک نفر قربانی ترور همیشه غمین ام؛ اما این دلیلی نمی شود که کتاب سازی کنیم, کتاب سفارشی از منابع سفارشی و مخدوش و یک سویه.
وقتی در کل مملکت، آمار همیشه امری پشت پرده بوده, همیشه با اختلاف 50 درصد به بالا تا چند برابر اعلام می شده، شما چه کاره حسن اید که آمار در بیاورید از منابع نظامِ “خود-آماری”؟
اگر آقای حیدری ثانی، همکارتان در این جمع تخصصی است, بهتر است مشغول به نور افشانی در زمینه ی کار خود باشند.
ای کاش می شد این صفحه از پیشینه ی شما پاک می شد که نهادی تخصصی که می تواند به خودی خود، با سر به کار خود داشتن, مفید باشد, خود را به سیاست ناپایدار روز آلوده کرد.
معلمان سواد دارِ ویراستاری بهتر است برای کمی ی درآمد راه حل های بهتری پیدا کنند, از جمله, در کنار خدمت به فرهنگ, به شکل ناشناس, دوره گردی کنند و چای داغ به دست مردم بدهند, اما خود را به “جریان همیشه ناپایدار روز” نفروشند.
کافی است کمی از تاریخ جهان در باره ی رابطه ی قدرت با هنر و نویسنده را مرور کنید.
برادر یا خواهر عزیز، منظور شما گنگ و نامعلوم است. چند بار خواندم ولی هیچ از نظر شما و ارتباطش را با این خبر تخصصی نفهمیدم. آیا چون کتاب سفارشی است، نباید این گروه متخصص رویش کار کنند؟ اصلا مگر سفارش بد است؟ ناراحتی شما قابل تقدیر است ولی مگر فقط با ناراحت شدن و کنار گذاشتن اطلاعاتی با چنین اهمیتی به گم کردن ردپای چنین ظالمانی کمک نمی شود؟
سوال از این دست زیاد است، ولی متاسفانه در بسیاری از مجامع ادبی جای سائل و مسئول جابجا شده است.
جناب کریمی عزیز، چند مطلب فرموده‌اید که لازم دیدم درباره‌اش با شما سخن بگویم:
۱. کتاب را «کتاب‌سازی» و فاقد منابع معتبر دانستید. آن‌طور که من دیدم، در این کتاب، با تکیه بر مجموعه‌ای از روزنامه‌ها، گزارش آماری وقایع تروریستی ایران گرد آمده است. مثلاً در ۱۳اسفند۱۳۵۸ در روزنامه‌های ایران گزارش شده که در فلان جا فلان بمب منفجر شد یا فلان تیراندازی صورت گرفت یا فلان مقدار اسلحه کشف شد. این کتاب گردآوری این وقایع است بر اساس این منابع. شرح و توضیحی هم بر وقایع افزوده نشده است. البته شاید شما این منابع مکتوب منتشرشده در ایران را غیرمعتبر بدانید که سخن دیگری است و جای بررسی دارد.
۲. بنده را توصیه کردید که «مشغول نورافشانی در کار خود باشم.» اولاً که «نورافشانی» در تخصص بنده نیست و من فقط ویراستارم. ثانیاً در این اثر هم جز تخصص خودمان یعنی ویرایش و صفحه‌آرایی و نمایه‌سازی عمل نکرده‌ایم. وظیفۀ تولید این اثر با معاونت پژوهش بنیاد هابیلیان بوده است.
۳. مجموعۀ «ویراستاران» تابع قوانین جاری در جمهوری اسلامی ایران است و سوگیری سیاسی خاصی ندارد؛ همچون بسیاری از نهادهای فرهنگی دیگر که در این سرزمین مشغول فعالیت خود هستند. حال اگر سفارشی به دستمان برسد که منع قانونی نداشته باشد، دلیلی نداریم آن را نپذیریم. این سفارش هم از جملۀ همین سفارش‌ها بوده است.
۴. همه به نقد نیاز دارند. خوش‌حالیم که ما را نقد می‌کنید. این اثر نیز به نقد سازندۀ شما نیاز دارد. به‌نظر می‌رسد بهتر باشد اثر را مطالعه بفرمایید و با ادبیات آکادمیک آن را نقد کنید. این‌طور احتمالش بیشتر است که آثار بعدی این مجموعه باکیفیت‌تر تولید شود و شما به مطلوبتان نزدیک‌تر شوید.
سپاس