چند جمله از راهنمای ویراستاری و درستنویسی دکتر ذوالفقاری، راجع به استفاده از خط فاصله:
اگر جملهٔ بدلی و معترضه طولانی باشد، بهتر است از خط فاصله استفاده کنیم. (ص۳۰)
بهمنظور جداکردن دو کلمه که دو جنبهٔ مختلف از یک منظور را نشان میدهند. (ص۴۵)
برای نشاندادن فاصلهٔ زمانی و مکانی، بهمعنای «تا» و «به». (ص۴۵)
اما برخی مخالف سرسخت خط فاصله هستند؛ از جمله مؤسسهٔ «ویراستاران». اینان برای هر سه حالت بالا راهکار دارند:
۱. برای جمله بدل و معترضه طولانی، کاما میگذاریم یا بهنحوی جمله را تغییر میدهیم که خللی به معنای آن وارد نشود. مثالِ خود کتاب راهنمای ویراستاری و درستنویسی از این قرار است:
سیداشرفالدین – مدیر و دبیر روزنامهٔ مشهور نسیم شمال و شاعر آزادیخواه و طرفدار تودهٔ محروم و مسلمان – از میان مردم برخاست.
این جمله را به دو صورت میتوان درست کرد:
مدیر و دبیر روزنامهٔ مشهور نسیم شمال و شاعر آزادیخواه و طرفدار تودهٔ محروم و مسلمان، سیداشرفالدین، از میان مردم برخاست.
سیداشرفالدین از میان مردم برخاست. او مدیر و دبیر روزنامهٔ مشهور نسیم شمال و شاعر آزادیخواه و طرفدار تودهٔ محروم و مسلمان بود.
۲. برای جداکردن دو کلمه که دو جنبهٔ مختلف از یک منظور را نشان میدهند، از نیمفاصله استفاده میکنیم؛ مانند:
مباحث هنریادبی علاقهمندان خاص خود را دارد.
۳. برای فاصلهٔ زمانی و مکانی بهمعنای «تا» و «به»، چرا از خود «تا» و «به» استفاده نکنیم؟
3 دیدگاه. دیدگاه خود را ثبت کنید
بسیار عالی!
ولی در کاربرد سوم خط فاصله، دو مشکل هست:
1. همیشه نمیتوان از «به» یا «تا» استفاده کرد؛ مثلاً «راهآهن تهران – مشهد» خیلی بهتر دوطرفهبودن این مسیر را نشان میدهد تا «راهآهن تهران به مشهد».
2. گاهی هم که مسیر، سه طرف دارد: راهآهن تهران – قم – اصفهان.
از شرکت رجا بخواهیم راهها و مقصدهایش را اصلاح کند یا راه سادهتری سراغ دارید؟
دلیل مخالفت سرسخت با خط فاصله چیست؟ کجا می توانم در این باره بخوانم؟
نکتههای بیانشدهٔ ما دربارهٔ خطتیره را آقای حیدریثانی در این مقاله جمع کرده است:
academia.edu/6732538