ابوالحسن نجفی (زادهٔ ۷تیر۱۳۰۸ در نجف، درگذشتهٔ ۲بهمن۱۳۹۴ در تهران) زبان‌شناس و مترجم ایرانی است. او عضو پیوستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود و دبیری مجلهٔ ادبیات تطبیقی را برعهده داشت. عمدهٔ فعالیت‌های ادبی و علمی او در حوزهٔ ترجمهٔ متون ادبی، ویرایش، زبان‌شناسی و وزن شعر فارسی بوده است. وی یکی از دایره‌های دقیق را برای طبقه‌بندی وزن شعر فارسی تدوین کرده که به دایرهٔ نجفی معروف است. منبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
نجفی در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران در رشتهٔ زبان فرانسه تحصیل کرد. در دوران دانشگاه، از استادانی همچون پرویز ناتل‌خانلری و فاطمه سیاح و موسی بروخیم تأثیر پذیرفت. او به‌دلایلی، دو سال ترک تحصیل کرد و در سال ۱۳۳۲ با ارائهٔ رساله‌ای به‌زبان فرانسه دربارهٔ صادق هدایت، فارغ‌التحصیل شد و همراه با عبدالحسین آل‌رسول و احمد عظیمی، انتشارات نیل را در تهران تأسیس کرد. کار این انتشارات با انتشار کتاب ساده‌دل اثر ولتر با ترجمهٔ محمد قاضی آغاز شد.منبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
در سال ۱۳۳۸ برای ادامه‌تحصیل به فرانسه رفت و تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی‌ارشد، در رشتهٔ زبان‌شناسی در دانشگاه سوربن پاریس ادامه داد. پس از بازگشت به ایران، تا سال ۱۳۴۹ در گروه ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان به تدریس مشغول بود. در مهر۱۳۴۹ به تهران آمد و کار در مؤسسهٔ فرانکلین را آغاز کرد. در همین حال، در سمت استاد مدعو، در گروه زبان‌شناسی دانشگاه تهران تدریس می‌کرد. از سال ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷ در سرپرستی و تنظیم و ویرایش متون برای دانشگاه آزاد ایران شرکت و در همین زمان، کتاب مبانی زبان‌شناسی را تألیف کرد.منبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
پس از انقلاب، در دورهٔ فترت دانشگاه‌ها، به مرکز نشر دانشگاهی رفت و با نصرالله پورجوادی همکاری کرد. این همکاری تا سال ۱۳۸۲ ادامه یافت. در سال ۱۳۶۲ بنا به حکم وزارت علوم، در گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه‌طباطبایی مشغول به کار شد و تا سال ۱۳۶۶ کار تدریس در این دانشگاه را ادامه داد. منبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
منبع: «ویراسـتاران».net
تألیفمنبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
۱. مبانی زبان‌شناسی و کاربرد آن در زبان فارسی، ۱۳۵۸؛
۲. وظیفهٔ ادبیات، ۱۳۵۶؛
۳. غلط ننویسیم؛ فرهنگ دشواری‌های زبان فارسی، نشر دانشگاهی، ۱۳۶۶؛
۴. فرهنگ فارسی عامیانه، انتشارات نیلوفر، ۱۳۷۸.منبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
ترجمهمنبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
۱. شازده کوچولو، نیلوفر، ۱۳۷۹؛م
۲. نمایشنامهٔ شیطان و خدا، ژان پل سارتر؛
۳. گوشهنشینان آلتونا؛م
۴. ضدخاطرات، آندره مالرو؛
۵. خانوادهٔ تیبو، روژه مارتن دوگار؛
۶. بیست‌ویک داستان از نویسندگان مختلف فرانسه، انتشارات نیلوفر؛م
۷. بچه‌های کوچک قرن، کریستیان روشفور، ۱۳۴۴؛
۸. شنبه و یکشنبه در کنار دریا، روبر مرل، ۱۳۴۶؛
۹. کالیگولا، آلبر کامو، ۱۳۴۶؛
۱۰. ادبیات چیست؟، ژان پل سارتر، ۱۳۴۸؛
۱۱. استادکاران، آرتور آدامُف، ۱۳۴۹؛م
۱۲. همان طور که بوده‌ایم، آرتور آدامُف، ۱۳۴۹؛م
۱۳. پرندگان می‌روند در پرو می‌میرند، رومن گاری، ۱۳۵۲؛
۱۴. ژان پل سارتر، هِنری پیر، ۱۳۵۶؛
۱۵. دربارهٔ نمایش، ژان پل سارتر، ۱۳۵۷؛
۱۶. نژاد و تاریخ، کلود لوی‌استروس، ۱۳۵۸؛
۱۷. نویسندگان معاصر فرانسه (برگزیدهٔ داستان‌های کوتاه)، ۱۳۶۶؛
۱۸. وعده‌گاه شیر بلفور (مجموعهٔ داستان)، ژیل پرو، ۱۳۷۴؛
۱۹. عیش و نیستی، تیری مونیه، ۱۳۷۹؛
۲۰. گم‌گشته، ژیل پرو، ۱۳۸۷.منبع: «ویراسـتاران» virastaran.net
منبع: ویکی‌پدیا
گزیدهٔ نسرین لطفی، ویراستار مؤسسهٔ «ویراسـتاران».
