برخی معتقدند این کلمه به‌معنای «نفوذکردن، رخنه‌کردن» غلط است؛ اما در عربی «رسوخ» به همین معنی به کار رفته است و با حرف اضافهٔ «فی» معنای «(در ذهن) فروکردن و القاکردن» هم می‌دهد.
برخی معتقدند این کلمه به‌معنای «استواربودن، محکم‌بودن» است؛ اما غالباً آن را ظاهراً به‌سبب مشابهتِ صوتی با واژۀ «سوراخ»، به‌غلط به‌معنای «نفوذکردن، رخنه‌کردن» به کار می‌برند. مثلاً اینکه می‌گویند: «این نکته در ذهن او رسوخ کرد» غلط است و به‌جای آن باید گفت: «این نکته در ذهن او نفوذ کرد یا راه يافت»؛ چنان‌که «راسخ»، اسم فاعل همین فعل، نیز به‌معنای «محکم، ثابت، پابرجا»ست و نه به‌معنای «نافذ».
پاسخ
در عربی «رسوخ» به همین معنی رایج در فارسی به کار رفته است و باید با آن مانند دیگر واژه‌های عربی موجود در فارسی برخورد کرد (Wehr 1994, p. 390: “to seep in”; فرهنگ معاصر عربی‌فارسی، آذرتاش آذرنوش ۱۳۹۲، ص ۳۶۸).
#آواچهٔ ۷۶، غیرانتفاعی
افزون بر این، در عربی، فعل «رَسَّخَ» که با حرف اضافهٔ «في» به کار می‌رود، به‌معنای «(در ذهن) فروکردن و القاکردن» است (فرهنگ معاصر عربی‌فارسی، عبدالنبی قیم، ۱۳۹۳).
