به چند غلط مشهور هم اشاره کنم که به‌نظر من در حق آن‌ها هیچ مسامحه‌ای روا نیست. فی‌النفسه و بالنفسه و بالذاته نادرست است؛ یعنی در زبان عربی، اسم‌های عادی و معرفه یا باید الف و لام بگیرد یا اضافه شود. در اینجا این سه کلمه به «ـه» (هاء ضمیر مذکر مفرد غائب) اضافه شده‌اند؛ لذا باید بدون الف و لام باشند و صورت درست آن‌ها چنین است: فی‌نفسه، بنفسه، بذاته.
درضمن «ب» [ / ب] حرف جر در عربی هیچ رابطه‌ای با «به» حرف اضافهٔ فارسی ندارد؛ لذا باید نوشت: مابازاء، بنفسه، بحمدالله و املا یا کتابت مابه‌ازاء و به‌نفسه و به‌حمدالله غلط است و غیرقابل‌اغماض.
اثناعشر(ی) هم طبق قواعد عربیت آن به همین صورت که نوشته شد درست است، نه اثنی‌ٰعشر.
منبع: بهاءالدین خرمشاهی، از واژه تا فرهنگ، تهران: ناهید، ۱۳۸۷، ص۸۵.
