چند روزی است که در حال مطالعهٔ کتاب سووشون اثر خانم سیمین دانشور هستم. در حالی که از مطالعهٔ این کتاب لذتی وافر می‌برم، نیم‌فاصله‌های به‌کاررفته در متن، توجه مرا به خود جلب می‌کند. مثلاً «به» با تمام کلمات بعد از آن به‌صورت نیم‌جداست: به‌بردادرتان، به‌من، به‌آفتاب و… . یا تمام فعل‌های مرکب به‌صورت نیم‌جداست؛ مثلاً کشته‌شدند، گرفته‌بودند، خواهم‌شکست و… .
با این حال، بسیاری از کلماتی که باید نیم‌جدا باشد، سرِهم است؛ مثل براحتی، بنرمی و… .
گفتنی است بسیاری از نیم‌جداها و سرِهم‌های نابجا باعث بدخوانی در متن شده است.
مشخصات کتاب‌شناسی: سیمین دانشور، سووشون، چ۱۸، تهران: خوارزمی، ۱۳۹۱.
تجربه‌ای از: مریم محمودی.
1 دیدگاه. دیدگاه خود را ثبت کنید
این مسئله به‌احتمال‌قوی به‌دلیل این است که حروف‌چینی کتاب همان حروف‌چینی قدیم است که قبل از انقلاب بوده. در حروف‌چینی‌های قدیم امکانات امروزی برای میزان‌کردن سطرها وجود نداشته و به‌همین‌دلیل، نیم‌فاصله‌های بی‌جا فراوان به کار می‌رفته است. به‌علاوه، دستورخط و فاصله‌گذاری و منطق حاکم بر آن به‌حدی که امروزه مدون و پذیرفته شده، نبوده و عموماً اعتنای چندانی به آن نمی‌شده است. البته نمی‌توان تنبلی ناشر را هم ناپسند نشمرد؛ چراکه پس از این‌همه سال و با گسترش این‌همه امکانات، چاپ‌کردن کتاب‌ها با همان قلم و صفحه‌بندی پراشکال قدیمی هیچ توجیهی ندارد.