اصفهانی هستم. هشت سال پیش در کلاس ویرایش «ویراستاران» ثبت‌نام کردم. کشاورزی خوانده بودم و در شرکتی کار می‌کردم. حس کردم برای موفقیت در مکاتباتم، لازم است ویرایش یاد بگیرم. بخت یارم شد و آموزگارش به اصفهان آمد. جذب کلاس شدم. فضا کاملاً تعاملی و دوستانه بود. روش تدریس آقای باقری هم که حرف نداشت! اکثر قواعد دستورزبان و ویرایش را طوری برایمان ساده می‌کردند که به‌قول خودشان در ذهنمان پیچ می‌شد!
یادم هست روزی در جای همیشگی‌ام در ردیف جلو نشسته بودم. مبحث گرته‌برداری بود. دربارهٔ گرته‌برداری واژگانی و اصطلاحی و معنایی توضیح دادند که نوع اصطلاحی و معنایی آن «جیزّ» است.
اکثر اوقات آن‌قدر مجذوب تدریسشان می‌شدم که فراموش می‌کردم مثل بقیه، ادبیاتی نیستم و پایه‌ام قوی نیست.
وقتی خواستند گرته‌برداری معنایی را توضیح بدهند، با این سوال شروع کردند: «بچه‌ها به نظر شما منیت درسته؟» من هم درجا و با صدای بلند گفتم بله! ایشان باز ما را بچه‌ها خطاب کردند و با لحن طنز و البته غیرمستقیم گفتند که استادشان در جواب این سوال گفته به‌کاربردن «منیت» عین «خریت» است! آنجا بود که من از خجالت و این اعتمادبه‌نفس کاذب سرخ شدم و در عین حال آن‌قدر این قضیه خنده‌دار و جالب بود که هنوز با گفتنش حس‌وحال روزهای خوش کلاس برایم تداعی می‌شود… .
خدا حافظ وجود همگیشان باشد!
زهرا کیوان‌فرد، خرداد۱۴۰۰
zkeyvanfard213@gmail.com
