هزار سال پیش، در اوج رشد و گسترش علم و ادبیات، ابوریحان بیرونی در پیشگفتار کتاب الصیدنة که آن‌ را به‌عربی نگاشته است، پس از خوارشمردن زبان مادری خویش یعنی زبان خوارزمی، از خامی این زبان در زمینهٔ علم شکوه می‌کند و آن‌ را «زبان داستان‌های خسروان و قصه‌های شبانه» می‌شمارد. این داوریِ یک ذهن … ادامه خواندن زبان فارسی و کارکردهای تازهٔ آن